بررسی مقاومت دارویی استرپتوکوک پنومونیه جدا شده از مایع نخاع و خلط مبتلایان به مننژیت و پنومونی در بیمارستان های تهران، در سال 81-1380

سابقه و هدف: عفونتهای پنوموکوکی به خصوص مننژیت و باکتریمی در صورت عدم درمان مناسب از مرگ و میر بالایی برخوردارند. آنتی بیوتیک های بتالاکتام سنگ بنای درمان عفونت های پنوموکوکی به شمار می روند، اما امروزه ظهور پنوموکوک های مقاوم به بتالاکتام بخصوص پنی سیلین، ضرورت بررسی های بیشتر و اتخاذ استراتژی های مناسب را در درمان این عفونتها ایجاب می کند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت استرپتوکوک پنومونیه جدا شده از مایع نخاع، خلط و خون مبتلایان به مننژیت و پنومونی در برابر آنتی بیوتیکهای بتالاکتام و غیربتالاکتام بود. مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. برای نیل به این هدف پس از آزمایشات میکروسکوپی مستقیم و کشت میکروبی، 50 سویه پنوموکوک از بیماران بستری در بیمارستانهای مرکز طبی کودکان، لقمان، جم و الغدیر ایزوله گردید و سپس مقاومت سویه های فوق به دو روش انتشار دیسک و روش رقیق سازی در محیط کشت مایع در برابر آنتی بیوتیک های پنی سیلین، کلرامفنیکل، اریترومایسین، تتراسایکلین، ریفامپین، وانکومایسین، افلوگزاسین، کلیندامایسین، تری متوپریم - سولفامتوکسازول، سفوتاکسیم و سفتریاکسون تعیین شد. یافته ها: میزان مقاومت به تری متوپریم - سولفامتوکسازول 65% ، پنی سیلین 44%، اریترومایسین 26%، تتراسایکلین 20%، کلرامفنیکل 16%،کلیندامایسین 12%، سفوتاکسیم 8%، افلوگزاسین 6%،سفتریاکسون 6%، ریفامپین 2%، وانکومایسین 0% تعیین شد. در این تحقیق در بین سویه های پنوموکک تحت بررسی نسبت به وانکومایسین هیچ مقاومتی مشاهده نگردید. سویه ها به ترتیب بالاترین حساسیت را نسبت به وانکومایسین، ریفامپین، سفتریاکسیون، افلوگزاسین و سفتوتاکسیم نشان دادند. نتیجه گیری و توصیه ها: توصیه می شود که در درمان سویه های مقاوم به پنی سیلین (در موارد مننژیت پنوموکوکی) از ترکیب دارویی وانکومایسین یا سفتریاکسون یا سفوتاکسیم استفاده شود.